Gark-i hûn-âb-i dil etti dide-i giryân beni
Anca kan döktüm ki bu reng ile tuttu kan beni
Her taraf yüz gam helâkim kasdın etmiş Tanrı’çün
Bir dem ey gözden akan hûn-âbe kıl pînhân beni
Yok mecalim özge gûl-ruhsâre sensiz bakmağa
Öyle kim kılmış gamın öz halime hayran beni
Rûz-i vasl ey gün çekip bir tîğ minnet koy bana
Yoksa minnetsiz helâk eyler şeb-i hicrân beni
Penbe-i dâğım nihân etmiş ser-â-ser cismimi
Kim melamet kılmaya her kim görüp uryan beni
Bir meh-i bî-mihreyim mâ’il Fuzûlî yok aceb
Kılsa her yan zerre-nisbet çerh ser-gerden beni

Fuzuli