Gel beru ey ma’nâ bahrından kılan mevc ile cûş
Nicedir hâli cihânın bir tefekkür eyle hôş

Gel beru ey ‘âleme tâk edüben göğsün geren
Bir nazar kıl kâinâta ‘ibret ehliyle buluş

Kimlere kalmışdır evvel yâ kalısardır kime
Kimlerin taht-ı sarâylarında ötmez baykuş

Kimleri handân edüp ağlatmamışdır ‘âkıbet
Ya kimi hayrân edüben kılmadı sırrını hôş

Var mıdır bir şey ana kim olmaya mahv u fenâ
İllâ Tanrı olusar anındır bâkî duruş

Var mıdır bir şey ana kim olmaya hîç ibtidâ
İbtidâ olan bulusar intihâ savtını gûş

Duymadın mı Âdem’i evvel nice zâr eyledi
Senden önden göçdü ammâ cevr ile kondu konuş

Duymadın mı enbiyânın her birinden bir haber
Şerh edüp şerrâhlar ahvâlin nice hatlar komuş

Kim durur bu ejderhânın ağzına başı gide
Kurtulup bula necâtı zehrini kılmaya nûş

Kim durur bu sihrbâzın uğruna uğrar yolu
Sağ selâmet gide bundan mekrine olmaya tuş

Kankı kimsedir bu tarrâz ile oynar aldanup
Etmeye mağbûn u mahrûm kılmaya avcunu boş

Kankı erdir merd oluban kalbi şehrin saklaya
Etmeye bunun kemâlinden hayâlinden nukûş

Ey Sinân Ümmî bunun fitnelerinden kim halâs
Buldusa var tapusunda ol seni sen ana koş

Ümmi Sinan