Bir garîbsin şu fenâde
Gülme gülme ağla gönül
Olmakda derdin ziyâde
Gülme gülme ağla gönül

Dünyâ kime kıldı vefâ
İşi dâim cevr ü cefâ
Kani Muhammed Mustafâ
Gülme gülme ağla gönül

Ebûbekir Sıddîk velî
Peygamber’e didi belî
Kani Ömer Osman Ali
Gülme gülme ağla gönül

Anlar cihâna geldiler
Hep gitdiler kalmadılar
Gülmediler ağladılar
Ağla ağla gülme gönül

Dünyâya gelen gülmedi
Hiç kimse vefâ bulmadı
Peygamberlere kalmadı
Gülme gülme ağla gönül

Bir gün gelüp ecel gele
Kullar kulluğundan kala
Cümle mahlûk toprak ola
Gülme gülme ağla gönül

Âşık Yûnus söyler sözün
Hemân toprak beller özün
Eğer yazın eğer kışın
Gülme gülme ağla gönül