Haber soran bana Dost’dan anı bî-‘akl u cân buldum
Terk eyledim ‘akl u cânı sır içinde ‘ayân buldum

Cûş itdi deryâ-yı vahdet kamu varlık fenâ buldu
Eser kalmadı hiç benden cihet yok lâ-mekân buldum

Yitirdim benliği anda gören görünen ol oldu
Şu denlü doymuşam sırdan direm kim bî-nişân buldum

Bugün vicdânımın zevkin eğer dirsem beyân olmaz
Düşüp vahdet denizine özüm birlikde kân buldum

Bugün bu dildeki esrâr hemân Dost varlığındandır
Karâr itmez hitâb eyler görün Dost’dan lisân buldum

Tecellîden tesellîden geçen bilir bu esrârı
İrişüp zât-ı bahrında ‘aceb zevk-i nihân buldum

Eğer nahvın eger sarfın olup şerhi dile gelmez
Hüve hüve makâmında ne sâ’at ne zamân buldum

Nihân oldu çün ol vahdet ki gördüm ‘âlemi kesret
Men ol Dost’un fırâkından gözüm yaşın revân buldum

İrincek zât-ı mutlakda hemân Dost olmuş idim ben
Çü geldim ‘âlem-i mülke yine Ümmî Sinân buldum

Ümmi Sinan