Haber virir işidenlere her nefes kâil
Ki dünyâ varlıġı bir gölgedir olur zâil

Çün önü nevha vü ortası renc gam sonu mevt
Pes ana ‘âkil olanlar kaçan ola mâil

Dön ey herîf ölüm esrikliğin ögüne getir
Şerâb-ı gafleti saç içme tevbe kıl ayıl

Cihânda çünki fakîr oldun imdi sabr eyle
Hem âhiretde sakın yoksul olma ey ‘âil

Sana ne mülk ü ne mâl u ne sîm ü zer kayusu
Çü câna kaṣd ide durur katında Azrâil

Hem ol dahi öliser ‘âkıbet hem İsrâfîl
Ne hod diri kalısar Cebrâîl ü Mikâîl

Ölüm ü sinle vü haşr u sırât u mîzânı
Çok an unutma ki yolunda durur her hâil

Önünde niçe ölenler ne resme cân virdi
Bak imdi ‘âkil isen kork u ‘ibret al bayıl

Ḫayıf ki ‘ömrü Hakk emrine sürmedin bir dem
Ki geçdi bunca gün ü hafta ay u bunca yıl

Cihânda misl-i garîb ol ya yol geçici gibi
Dahi ölümden ön öl ehl-i sinleden sayıl

Ṭap eyle gayrı kapudan suâli ey mes’ûl
Ol ol Kerîm ü Rahîm’in eşiğine sâil

Çün irden ussunu dirşürmedin bu âfetden
Gerekse şöhret ile cümle ‘âleme yayıl

Neler varın göremezsin yolunda Ümmî Kemâl
Gözüne gaflet-i dünyâ olup durur hâil