Hâlık bizi yarattı, özü gitti gizliye,
Geçtim sudan, topraktan, yelden getirdi yine.
Kemik-derim bağlandı, üç yüz altmış gün oldu,
Dört ay ondört saatde bizlere verdi canı.

Beş ağaça bağladık, ananın sütünü emdik,
Rızk veren Rezzâk sakladı bizi yine.
Bir yaşıma ulaşınca tanıdım ata-anamı,
İki yaşa yetişince düzeldik bizler yine.

Yedi yaşa ulaşınca indi başıma akıl,
Dört yana fehm eyleyip koşulduk bizler sonra.
On beş yaşa girince şeriat evine girdim,
Şeriat hükmü ile gizli ettim erkâna.

Otuz yaşa ulaşınca aldı başımdan ağrı,
Dilim söylemez oldu, gönlüm gitti her yana.
Ağlaşır balalarım, inlerler uzaklarım,
İşitir kulaklarım, dilim olmaz fermâna.

Yıkayıcılar geldiler, tahta üzerine aldılar,
Kaldırıp su döktüler bize yaşlı ve gençler.
Pehlivanlar geldiler, başım üzerine durdular,
Kaldırıp bindirdiler bizi taht-ı revâna.

Kabrimize götürdüler, toprağımız örttüler,
Bizi koyup gittiler, yeni geldik mekâna.
Yatar idim uyandım, sağ yanıma dolandım,
Başım üzerinde durur iki seme’ divâne.

“Senin dinin ne?” diye suâl kıldılar benden,
“Rabbim Allah!” deyip cevab verdim revâna.
Parmağım kalem oldu, kefenim kâğıt oldu,
Ağladım, yazdım, hayır ve şerrimi Rabbime.

Kul Hoca Ahmed, Bir Allah’ın evinde ağlayıp söyler,
Koy boynuna futayı, şükr edeyim imana.

Hoca Ahmet Yesevi