Hâlıkı çün zikr iderler cümle daġ u taşlar
Ya halâyık bize niçün ta’na urup taşlar

Ta’na taşından kaçar mı Tanrı’nın zâkirleri
Ger kılur olurlar ise başların haşhâşlar

Pâdişâhın lutfuna şol hâs erenler irdi kim
Kullarının kahrına kaytarmadılar kaşlar

Kamu nesne dillü dilince anı tesbîh ider
Her cemâdât u nebâtât u kurular yaşlar

Her kabın ne kim içinde var dışına ol sızar
Dile gönülden gelir andan salınur başlar

Kim neyi sevse gerek kim ol ola çok andığı
İçlere ‘aşk odu düşse bile yanar taşlar

Ey muhibler vecdine gülüp yalan ağlar diyen
Niçe kan ağlamasun şol bağrı dolu başlar

İhtiyârıyla kişi halka melâmet mi olur
Iztırârîdir şu rind ü fâş olan kallâşlar

Ne öğersen sevinir ne hod söğersen yirinir
Şol şerâb-ı ‘aşk ile serhoş olan evbâşlar

Şol kolu sınan bigi kim sınıcak ağlamadı
Tâ bulunca kendü bigi hemdem ü koldaşlar

Anları gördüğü dem derd ile çok çok ağladı
Anlar ağlaşdı bile vü dökdüler kan yaşlar

Halk ana sordu ki evvel niçün ağlamaz idin
Didi kim ey kolu bütün bî-hayr yoldaşlar

Anda ağlasam bana gülüp söğüp tanlardınız
Sayrının hâlin ne bilsin sağ olan kardaşlar

Dünyede her ne ki yoldaş isteyen bulur delim
Lîk binde bir bulunmaz mahrem ü sırdaşlar

Çün sınukı bil kim ol sınuk seyikler yoldaşı
Cânını kılur fidâ ana ne kollar başlar

‘Ömr ana dirler ki ‘aşk u zevk u şevk ile geçe
Bir deme değmez bularsız sarf olan bin yaşlar

Ne kapıldın sen bu nakş u renge ey sûretperest
Kim Hakk’ın ‘aşkında hayrândır kamu nakkâşlar

Sâyesin zâtı sanan seçmez nikâbından yüzün
Çün göremez niçe sevsin gün yüzün huffâşlar

Mübtedî dağ ağacıdır mürşid ana bâğubân
Kim büzer cehlin ü zerkin ‘ilm ü ihlâs aşlar

Cân gıdâsı zikr ü tesbîh ü du’â Kur`ân olur
Ten gıdâsı nân u gûşt u çerb ü şîrîn aşlar

Ger müzekkir hâlis ola katı eydürse ne gam
Çün değil kasdı zikirden şöhret ü şâbâşlar

Nefy idüp gayrı gönülden zâtını isbât ider
Yani şâh içün serâyı süpürür ferrâşlar

Sôfî-yi sâfî şulardır kim ola kalbi safâ
Hiç küdûret tutmaz illâ kâzib ü kulmaşlar

Ben çü noksânem ne var adım Kemâl Ümmî’yse
Adıyla menzilde kaçan bir olur adaşlar

Yâ Rab arı kıl riyâ vü süm’adan gönlümüzü
Her nefesde kim dilimiz zikrin ile başlar