Hangi mahlûk Yaradan’ına itaatkâr olsa
Alem halkı o kulu sever dostlar
Zikrini deyip bağrı pişip içi yansa
Dem vurduğunda sayısız uçkun uçar dostlar

Dili, gönlü sırrı ile zikreder olup
Üç yüz altmış damarları kana dolup
Yaz kış bülbül gibi feryad ederek
Öterek daldan dala konar dostlar

Bu gönülün bahçesidir garip bahçe
İçinde ötüşürler binlerce destan
Görünür her dal üzerinde türlü renkler
Nimetlerin olgunlaştığını görür dostlar

Açıktaki nimetlerin şükrünü gafil bilmez
Gizlenmiş olanları kıyas ile görse olmaz
Zâhir gözü gaflet ile bakıp görmez
Bâtın gözü açılsa o görür dostlar

Bâtın gözü açılsa bütün perdeler
Açılır gider, kalmaz örtü sırda
Canın gözü hayran olur işte o yerde
Bakarak iman nuru ile görür dostlar

Kul Hoca Ahmed Yesevi’nin iş bu sözü
Acaib değildir bakıp görse sırdan gözü
“Yokluk” makamında özün özü
“Yokluk” içeri bakıp görür dostlar

Hoca Ahmet Yesevi