Her gören ayb etti âb-i dide-i giryânımı
Eyledim tahkik görmüş kimse yok cânânımı
Lâhza lâhza hûblar gördüm ki dil kasdındadır
Pâre pâre eyledim ben hem dil-i sûzânımı
Çok yetirme göklere efgânım ey kâfir sakın
İncinir nâ-geh Mesihâ işitip efgânımı
Kılma her sâ’at beni rüsvâ-yi halk ey berk-i âh
Eyleme rûşen şeb-i gam külbe-i ahzânımı
Çıkma ey divâne bâzâr-i melâmetten deyu
Muttasıl çâk-i giribânım tutar dâmânımı
Hansı büttür bilmezem imânımı gâret kılan
Sende îman yok ki sen aldın diyem imânımı
Ey Fuzûlî câne yetmişti gönülden şükr kim
Bağladım bir dil-bere kurtardım andan cânımı

Fuzuli