Her zaman gönlüm evin vîrân iden gavgâ-yı ‘aşk
Dâr-ı zülfünden beni berdâr iden sevdâ-yı ‘aşk

‘Akl elinden taşa çaldım şîşe-i nâmusu çün
Lâubâlî olmuşam dirler bana rüsvâ-yı ‘aşk

Mâsivâdan sôfiyâ dem urma sakın zinhâr
Bâl u perden geçemez her kim kılar pervâ-yı ‘aşk

Sad-hezârân zâhid-i derdmendeye irşâd ider
Gûşe-i meyhâneden sermest olan şeydâ-yı ‘aşk

‘Aşkdan dem urduğu’çün hoş nefesdir nây-ı ney
‘Aşk ile söz eyle kim hoşdur nevâ-yı nây-ı ‘aşk

Nice gavvâs oldu bir deryâ-yı bî-sâhilde gark
Gör ne şûr-engîz deryâdır bilin deryâ-yı ‘aşk

Tıyb ü enfâsın cihânı tutdu Şemseddîn tamâm
Bir araya gerçi micmer gibi dikdi pây-i ‘aşk