Hoşdur irmek ol beden vaslına pirâhen kimi
Geh el öpmek âstin tek geh ayağ dâmen kimi
Aks salmaz peykerim gözgüye baksam za’ftan
Alem-i sürette bir şeydâ bulunmaz ben kimi
Bu çemen gül-ruhlarına derd-i dil kılmaz eser
Yüz dilin var ise hâmüş ol gönül süsen kimi
Ger dilersen edesin nezzâre-i didar-i yâr
Kendözün görme arada dide-i rüşen kimi
Dâmenin doldursa gerdun dürr ile dök ebr tek
Dürr için telh etme kâmın bahr-i ter-dâmen kimi
Sal nazardan lâ’l hem görsen sirişk-i âltek
Lâ’lr taşa urma başını ma’den kimi
Kâr-gâh-i sun’da bir suret et nakş-i zamir
Bin hayalin tutmagıl ser-riştesin suzen kimi
Göz yaıyle dâne dâne cem’-i esbab etme kim
Yele verir dehr anı pâ-mâl edip hırmen kimi
Bahrlar seyr eylesen mutlak ter olmaz dâmenin
Ger hevâ-yi aşk ile memlü isen yelken kimi
Kanda olsan kapı levhi tek gözet ismet yolun
Açma göz divarlardan her eve revzen kimi
Ey Fuzuli menzil-i maksuda yetmek istesen
Hiç reh-ber yok durur etvâr-i müstehsan

Fuzuli