Hurûc et ebrudan mâhım görem bir kez dilârâyı
Nice bir çekeyim şahım yürekte ben bu yarayı

Yürek kanı şarâb oldu ciğer yandı kebâb oldu
Gönül şehri harâb oldu seni arayı arayı

Karârım kalmadı hergiz senin aşk-ı hayâlinden
“Visâl-ender-visâl” eyle alıp benden bu sevdayı

Senin vuslat firakından eğer bir sayha eylersem
Yıkar hep ber ile bahri eritir seng-i hârâyı

Götür yüzden hicabını kılıp âşıkların bayram
Görüp rûyunda hem mâhı yesinler menni selvayı

Dahi sen ibn-i Âdem’sin dem-i îsâ’ya hem-demsin
Cemî-i derde merhemsin bilirsin her muammayı

Ki sen ol nûr-ı Ahmed’sin doğup burc-ı saadetten
ihata eylemiş nurun bütün dünyâyı ukbâyı

Seni bilmek kat’î güçtür seni bulmak kat’î güçtür
Seni görmek kat’î güçtür sen açmayınca arayı

Bu hüsnün ariyet şahım senin bir özge hüsnün var
Esîr-i zülfüne bend et görek biz de o bedrâyı

Seni ben bilirim ey cân ne cevher ma’denindensin
Anâsır sâye-bânındır gezersin zîr ü bâlâyı

Hemân bir lahza sağ olmak bana sensiz haram olsun
Dilemem ser-te-ser versen kamu hep mülk-i Dârâ’yı

Reva mıdır eyâ mahbûb bu unsur hanesinde men
Senin müştakın olmuşken çekem bu denli belâyı

Bu denli arz-ı hâl etmek sana ben bî-edebdendir
Bilirken her bir ahvâlim ederim yine şekvayı

Zaîf abdem bu arada düşüp âh ile feryada
Gelip sen sâhib-irşâda dilerim çok atâyâyı

Muhammed Sâmî-i server var iken sen gibi rehber
Düşer mi sânına dilber aratmak bana Leylâyı

Ki gelmekten garaz bilmem nedir bu âlem-i kevne
Bize esbabını bildir bırakıp dâr-ı meVâyı

Muradın bizleri kurtarmak ise bend-i ejderden
Eşeddi yokdurur bundan çekem bu kahr-ı süflâyı

Recâsı budurur senden bu Salih abd-i miskinin
Eriştir vuslat-ı yâra sevindir bu bî-hemtâyı