Hüsn-i Leylâ’dan haberdâr olmayan Mecnûn değil
Derd-i ‘aşka düşmeyen ‘âşık dahi meftûn değil

Mübtelâ-yı ‘aşk olan vuslat diler ma’şûkuna
Dü cihânın vârını virsen ana memnûn değil

Şem’-i ‘aşka cân atar pervâne misli ‘âşıkân
Zâhid-i huşkun safâsın çekdiği beş on değil

Gice gündüz sa’y idüp bu zikr ü tesbîhden murâd
Vuslat-ı dîdâr-ı Hakk’dır dildeki efsûn değil

Nâ-halef Hakk’a bu halkı gel deyü da’vet ider
Hoş cesâret eyler ammâ da’vete me’zûn değil

Akça boncuġu satar bin lâf ile ol dürr deyü
‘Ârif anlar sırça billûru dürr-i meknûn değil

Bedriyâ esrâr-ı Hakk’a kim bugün bulur vusûl
Dü cihânda şâd u hurremdir bugün mahzûn değil