Bir mu’azzam pâdişâhsın ki kulundur cümle şâh
Kurb-i “ev ednâ”ya vaz’ oldu seninçün tahtgâh
Nüh felek heft zemîn ancak sana bir bârgâh
Emrine mahkûmdur ‘âlem her sözün vahy-i İlâh
Es-salâtu ve’s-selâm ey hâdî-i râh-ı Hudâ
Küntü ‘âsî yâ şefî’al-müznibîn işfa’lenâ

Olalı ruh-sûde pâ-yı pâkine ‘arş-ı berîn
A’şkın ile dembedem cevlân eder ey şâh-ı dîn
Ravzan için çağrışup der her melek ya mü’minîn
Hâzihî cennâtu ‘adnin fedhûluhâ hâlidîn
Es-salâtu ve’s-selâm ey hâdî-i râh-ı Hudâ
Küntü ‘âsî yâ şefî’al-müznibîn işfa’lenâ

Hâk-i Ravza’ndan güneş nûr eyler iken iktibâs
Gerd-i pâyın kühl-i çeşm-i cân ederken mâh-tâb
Yâ ‘aceb mi ‘arşa fahr eylerse Ravza’nda türâb
Câna minnet idi na’leynin de olsa âfitâb
Es-salâtu ve’s-selâm ey hâdî-i râh-ı Hudâ
Küntü ‘âsî yâ şefî’al-müznibîn işfa’lenâ

Kim ki nûr-i mihr-i zâtın mazhar-ı âgâhıdır
Ahter-i İslâm içinde evc-i dînin mâhıdır
Kim gulâm oldu derinde kâinâtın şâhıdır
Mûrun olmak âsitânında Süleymân câhıdır
Es-salâtu ve’s-selâm ey hâdî-i râh-ı Hudâ
Küntü ‘âsî yâ şefî’al-müznibîn işfa’lenâ

Hangi hâke bassa pâ-yı devletin ol Tûr olur
Cânib-i Hakk’dan tecelliyyât ile pür-nûr olur
Her nazarda ‘aynına vech-i Hudâ manzûr olur
Bu Selâmî hizmet-i na’tın ile mağfûr olur
Es-salâtu ve’s-selâm ey hâdî-i râh-ı Hudâ
Küntü ‘âsî yâ şefî’al-müznibîn işfa’lenâ