Meger hâb içre gördün ey gönül ol çeşm-i şehlâyı
Ki kıldın tarfetü’l-‘ayn içre gark-i eşk dünyâyı
Yetirdi âhımı gerdûna ol büt gör ne kâfirdir
Demez kim gökte âhım incide nâ-geh Mesihâ’yı
Çekersin ey musavvir sûretin ol meh-veşin ammâ
Ne mümkindir murâdınca çekilmek kaşları yayı
Belâdır şerhlere ben kimi rüsvâ-yi halk olmak
Ne hış Ferhâd ü Mecnun menzil etmiş kûh u sahrâyı
Görünmez yâr halk eşkim temâşasına cem’ olmuş
Eger nâ-geh görünse ol perî gel gör temâşayı
Tutup kuşlar başımda âşyan feryâde gelmişler
Çık ey âhım odu bir dem başımdan sav bu gavgâyı
Fuzûlî hattı sevdâsın kalem tek başa salmışsın
Gider başın eger baştan gidermezsen bu sevdâyı

Fuzuli