Misâlinde fenâ dünyâ oturmuş köhne pîr ancak
Donanmış cismine evlâd kimi nâr kimi nûr ancak

Sürülüp cümle mahlûkât kimi konar kimi göçer
Gelir kandan gider kanda bilinmez anca sır ancak

Hezârân kârbân geldi bu yolda verdiler cânı
Nihâyet menzile varup irişen binde bir ancak

Görün ol sâni’-i kudret ne hikmetler kılar izhâr
Kimi Nemrûd dağı denmiş kimi Mûsâ’ya tûr ancak

Alan birdir veren birdir gören bir gösteren birdir
Anın hep emrine fermân cihân hükmünde pür ancak

Her eşyânın derûnunda ‘acâib hükmü var bir bir
Görünmez birbirine ol denilmez gizli yer ancak

Haber vermediler bundan dalan deryâ-yı ‘irfâna
Kiminin yüzü ak olmuş kiminin yüzü kir ancak

Kimi insân kimi hayvân değil bir birine yeksân
Kiminin yazılup ihsân kiminin şerr ü şûr ancak

Kimi cinler kimi dîvler gezüp avlı avın avlar
Kimi hakkı bilüp söyler kimi ferdâya kor ancak

Kimi yahşı kimi yatlı ‘acâib mahlûkât peydâ
Kiminin adı mâr olmış kiminin adı mûr ancak

Nasîbin dürüşüp almak dilese bir biri nefsin
Verilmiş kendüye kısmet görünmez anı yer ancak

Gelen konar kanan göçer kimesne evvelin bilmez
Gelen eydür ki bu ahkâm henüz kurulmuş der ancak

Yağar gökden biter yerden kimi geçden kimi erden
Kimi bâğçe kimi bostân kiminin adı gür ancak

Kimi bundan gider gelmez kimi ağlar yürür gülmez
Kimesne birbirin bilmez hemân derd bende der ancak

Sinân Ümmî bugün hikmet çerâğın yakdı kalbinde
Bakup fa”âline çarhın elinden şirki yur ancak

Ümmi Sinan