Müflisem ol Hakk katında eksiğim çokdur benim
Hem garîbem andan artuk kimesnem yokdur benim

Şâhımın bencileyin müdbir ü mücrim kulu yoḳ
Çün hemîşe sıdığım ‘ahd ile buyrukdur benim

Zâhirim âbâd u hoşdur bâtınım vîrân u boş
Gönlümüñ âyînesi sınık u donukdur benim

Ne ‘ibâdet kılaram ol Hâlık’a lâyık müdâm
Ne işim mahlûkuna hayr u tasaddukdur benim

Ne kadar hayrım yok ise hem yazığım çok ise
Ol Rahîm’in rahmetinden kaçan artukdur benim

Râzıkım cömerd ü baydır râyigân besler beni
Niçeme kim dervîşem gönlüm gözüm tokdur benim

Durbete düşdüm benim yerim ü yurdum bu değil
Asl bünyâdım ilim zahmânım ayrukdur benim

Lâ-mekândan geldim uş kondum gerü göçsem gerek
Ten kafesdir bunda cânım kuşu konukdur benim

Bu uzun yolda dürüşüp menzile irişmeğe
Âh ki kûtum kuvvetim yok atım arukdur benim

Kamular ol Hazret’e hoş armağanlar ilticek
İltdiğim eksiklik ü yokluk u yazıkdır benim

Gerçi ‘âsîdir Kemâl Ümmî velî müşrik değil
Mü’minem tevhîdim üzre Tanrı tanıkdır benim

Gönlüme ilhâm olup budur bana in’âm olan
Kim suçun bilüp gelene kapum açıkdır benim

Ben ‘adûdan gâfîl isem hâfızım hâzır-durur
Lutf ile saklar beni hâcem uyanıkdır benim