Muhabbetin pazarında dolaşarak
Ahiretin sevdasını başlasam ben
Bu dünyanın izzetlerini arkaya atarak
Horlanma-ağlama yollarını hoşlasam ben

Bu yollarda horlanma-ağlama kârlı imiş
Tesbih, tehlil, oruç, namaz kâr etmezmiş
Yalancıdan Allah, Rasulû şikayetçi imiş
Yalan namaz riyalarını bıraksam ben

Gerçek gönülde namaz kıl ki Allah bilsin
Halk içinde rüsva ol ki âlem gülsün
Toprak gibi hor görül ki nefsin ölsün
Himmet versen nefsimi yenip ağlasam ben

Dostlarımı rezil eyleyen nefs ve heva
Onun için lanetli şeytan eyler kavga
Lutfeylesen ben-benliği eyleyim tamam
Riyazette canım incitip işlesem ben

Aşk yolunda damla damla kanlar yutarım
Rahman adı rahmetinden ümit tutayım
Şarap kadehini doyası versen candan geçeyim
Hasretinde iki gözümü yaşlasam ben

Nefsim benim ateş gibi yanıp yolumu kesti
Yüz bin türlü yemek isteyip dükkan kurdu
Ağzını açıp her kapıya beni sürdü
Himmet versen köpek nefsimi yakalasam ben

Aşkım taştı, ruhum kaçtı nereden bulayım
Arkasından aşk atını binip koşayım
Kimi görsem Hızır bilip elini tutayım
Hızır ve İlyas yardım edip yakalasam ben

Günahım çok yere sığmaz kime söyleyeyim
Tevbe eyleyip eğri yoldan doğruya döneyim
Pişmanlıkta etlerimi koparıp çekeyim
“Sad deriğ” deyip parmaklarımı dişlesem ben

Günah işleyip tevbe etmeden sınırdan aştım
Nefsim beni isyan ettirdi turfa şaştım
Allah’a hamdolsun ki Pir-i kamil e doğru kaçtım
Ele alıp kötü nefsi yakalasam ben.

Kul Hoca Ahmed her bir sözün derde derman
Taliplere beyan eylesem kalmaz sıkıntı
Dört bin dört yüz hikmet söyledim Hakk’tan ferman
Ferman olsa ta ölene kadar söylesem ben

Hoca Ahmet Yesevi