Muhabbetin şevki ile yâr iste
Oruç, namaz Rabb’imin farzı olur.
Mahşer yerinde adaleti ile sorar olsa.
Aşıkların bir Allah’a arzı olur.

Arzı şudur: Allah’a bin imdad eder
“Halimi gör” deyip, yaşını saçıp feryad eder;
Nâra çekip mahşer yerini bayındır eder;
Aşıkların gönlünün âhı borcu olur.

Gerçek âşıklar daima diri, ölmüş değil;
Ruhları yer altına girmiş değil;
Zâhid âbid bu mânayı bilmiş değil;,
Gerçek âşıklar ahalinin Hızır’ı olur

Günahlardan korkup kendisi ağlayıp durur;
Mahşer günü ne yaparım deyip kanlar yutar
Sırat adlı güzergâhta başı uyuşur
Rabb’ine acizlik arzı olur

Zerre aşkı kime düşse, ağlar eyler
Göz yaşını akıtarak umman eyler
Her ne bulsa, Hakk yoluna ihsan eyler
Cimrilerin düşmanlığı-buğzu olur.

Aşıkların yaş yerine kanı akar
Melekler her taraftan nurlar yakar
Gâfil olsa, “Hazır ol” deyip kendi bakar;
Gerçek âşıklar bu dünyanın süsü olur.

Dünya ehlinin âhiretten korkusu yok;
Ruhu yalnız, iman-İslâm yoldaşı yok;
Tarikat yolunu şaşıran hiç korkusu yok;
Kulum der, dili ile ağzı olur.

Gece Allah, gündüz Allah dinmeden yürür;
Allah mumu, pervane gibi kendini vurur;
Leylâ-Mecnun, Ferhad-Şîrîn devrini sürer;
Hakk Teâlâ âşıkların sevgilisi olur.

Aşık yansa, hâs sevgilisi ile yanar;
Sahteler yanmadan durur, candan doyar;
Gerçek âşıklar yandıkça pür-nur olur
O sebepten mâşukuna nâzı olur.

Ateşe koysa, ateşten yanmaz âşık kişi;
Yeırve göğü bostan kılar akan yaşı;
Allah dese, şüphesiz parlar içi-dışı;
Yakılmak-yanmak âşıklara adet olur.

Bütün aşıklar yığılıp varır dergahına
Yaşını saçıp efgan eyleyip bargahına
Yedi cehennem dayanamaz bir ahına
Rahman Melik’im aşıklara hakim olur

Sulh eylese âşıkları kabul eylemez
Huri-gılman, cennet verse, göze iliştirmez
Cemal dileyip başlarını yerden almaz;
Aşıkları cemal görüp râzı olur.

Aşıkların yedi göğe ulaşır âhı;
Allah dese, yerle bir olur her günahı;
Aşıkların Rahman Melik’im sığınağı
Aziz başı ahalinin nezri olur.

Aşıkları çok yandıran Hakk cemali
Onun için dinmeden ağlayıp döker gözyaşı feryad
Vaad ettiği âşıkları görür O’nu
Hak cemali göz yaşının bedeli olur.

Aşıkları Hakkâ bakıp nâra çeker
Melekler hediye eyleyip Hakkâ söyler;
Şevk şarabını içen âşıkın şevki artar
Karışıklık-feryad ahalinin tuzu olur.

Can verici meyden içen âşık orada sultan;
Onun için Hakk yolunda canı kurban;
Sabaha varsa, cemaline eyler konuk
Kış mevsiminde mey içirse, yazı olur.

Gizli yürür kimi görse, âşık eyler
Lutfeylese, yalancıları sâdık eyler
Hakk’tan korkanı dergâhına lâyık eyler
Zahiren görmez, bâtın içinde gözü olur.

Aşık yanar, halktan kopar, Allah râzı;
Aşıklığı arzu kılan şehid, gâzi
Gerekli değil âşıklara çoğu-azı
Damla yaşı Hakk Mevlâ’mın nezri olur.

Delilik içinde başını yaranın kanı gider
Zikrini söylese, Allah kendisi Bir ve Var’ı
Seherlerde kan ağlamak kâr ve varı;
Aşıkları her gün yüz bin gâzi olur.

Kul Hoca Ahmed, malı yoktur, adağı başı
Sabaha ulaşsa, Rabb’ine armağan yaşı;
Acz ve niyaz, kırılmışlık eylediği işi;
Kanlı yaşı, sarı yüzü özrü olur.

Hoca Ahmet Yesevi