Ne hoştur Ârızın devrinde zülf-i anber-efşânın
Bu devranda ne hoş cem’iyyeti var ol perişânın
Ruhun devrinde bir divÂnedir sevdÂlı zülfün kim
Perişânlıktan olmuş ben kimi meşhûru devrânın
Hevâdan kâkülündür deprenen yâ rişte-i cândır
Ki her dem çizginip başına ister ola kurbânın
Müselsel zülf-i müşgîninden artırmış ruhun revnak
Zihi sünbül ki olmuş zîveri gül-berg-i handânın
Kararıptır tütün tek rûzgârım ol zamandan kim
Tenim hâşâkine odlar uruptur berk-i hicrânın
İşimdir sâye tek yerden yere yüz urmak ol günden
Ki başımdan gidiptir sâye-i serv-i hırâmânın
Fuzûlî’ni ayaktan saldı bâr-i mihnet-i aşkın
Niçin tutmazsın ey kâfir elini bir müselmânın

Fuzuli