Ondan beri gönüldüm, dost ile bile geldim,
Bu aleme çıkınca bir acep hale geldim.

O dost açtı gözümü, gösterdi kendözümü,
Gönlümdeki razımı, söyledim, dile geldim.

Gör ne yuvadan uçtum, razımı halka açtım,
Aşk tuzağına düştüm, tutuldum ele geldim.

Tuzağa düşen gülmez, aşıklar rahat olmaz,
Söylerim dilim bilmez. bir acep ile geldim.

Ben bunda geldim ise ilime geri gidem,
Sanma ki bunda beni altına mala geldim.

Değilim kal ve kilde, bu yetmiş iki dilde,
Acep halim ne halde, bu mülke sora geldim.

Ne haldeyim ne bilem, tuzaktayım ne gülem,
Bir garipçe bülbülem, ötmeğe güle geldim.

Gül Muhammed teridir, bülbül onun yâridir,
O gül ile ezeli cihana bile geldim.

Mescitte, medresede, çok ibadet eyledim,
Aşk oduna yanarken ondan meydana geldim.

Kudret suret yapmadan, feriştehler tapmadan,
Alemi halk tutmadan, ileri yola geldim.

Yine Yunus’a sordum, dedim Hak nurun gördüm.
İlk yaz güneşi gibi, mevc vurup doğa geldim.