Rûhumu titretir Onun hitâbı
Dâim hakikati söyler sultânım
Kalplere nakşedip ulvî kitâbı
Sırları âşikâr eyler efendim
Nakşî dergâhında pâk oluyor kir
Ne mutlu hazine keşfetmiş fakir
Ebû Bekir gibi gönülde zikir
Gizliden çağlıyor Hay’lar efendim
Biliriz bu cihan elbette rüyâ
Uyanmak hakikat gayrısı hülyâ
Kıyâmet ânına gelince dünyâ
Sofiler himmetsiz neyler efendim
Cihânın cenneti Menzil yapısı
Sâdât-ı Kirâm’ın Nakşî tapusu
Açılmış ardına tövbe kapısı
Taşlara çalınır meyler efendim
Râbıta ederken kalp seni anar
Nûrunla sevdânın kandili yanar
Hasretin ne vahim içerim kanar
Bin ömre bedeldir aylar efendim
Medet Gavs-ı Cihan Efendim medet
Âhir zaman içre hapsolmuş ümmet
Gülbaz’ım zâtından bulmazsa himmet
Arzı enkaz eder faylar efendim