Yâ şefî’al-müznibîn yâ rahmete’l-lil-‘âlemîn
Katre-i nûrundan olmuş halk-ı eflâk u zemîn
Nice etsin vasf-ı zâtın böyle bir ‘abd-i kemîn
Oldu hakkında senin nâzil çü Tâhâ vü Yâsîn
Hâk-rûb-i âsitânın şehper-i Rûhü’l-emîn
****
Kim senin gibi eder işâretle şakk-ı kamer
Kimler içün nutka gelmiş nâfe vü şâh-ı şecer
Doğru vasf etmiş seni ol pâdişâh-ı mu’teber
Hüsnün idrâkinden âciz çeşm-i erbâb-ı nazar
Kâsır olmuşdur kemâlâtında ‘akl-ı hurde-bîn
****
Ey hûş ol mi’râc kim ‘âlem kamu bî-hûş idi
‘Âlem-i ‘ulvî seninçün halka hep dergûş idi
Eyledi na’lin ziyâret her ne kim mefrûş idi
Okudun levh-i ezelde her ne ki menkûş idi
Oldu zâhir sana ‘ilm-i evvelîn ü âhirîn
****
Hayli ihsânlar olundu sâyesinde millete
Hayr-ı ümmet hil’atiyle mazhar oldu ni’mete
Cümle ‘âlem düşmüş iken türlü türlü mihnete
Rûz-i mahşerde nidâ cennetden ere ümmete
Hâzihî cennâtü ‘adnin fedhulûhâ hâlidîn
****
Kendi ‘amelimle etmem yâ şefî’ mefharet
Bâr-ı ‘ısyân ile kat’ olmaz tarîk-i âhiret
Es’ad-ı âvâre olsun şâhidim bî-ma’zeret
Evvel âhir bu Muhibbî senden umar mağfiret
İki ‘âlemde çü sensin rahmete’l-lil’âlemîn