Zâkirini Bârî Hudâ mezkûr ider her dü-serâ
Muvahhidi musaddıkı elbet sever hayrü’l-verâ

Envâr-ı tevhîd nûr-ı dil kalbe verir elbet zıyâ
Eyler müzeyyen dilleri hubb-i Habîb-i Kibriyâ

Rahmet-i Rahmân dâimâ gözler seni ey nûr-ı dil
Mest eyleye cân u dili zevk-ı şerâb-ı selsebîl

Ahmed Muhammed Mustafâ Hasen Hüseyin Mürtezâ
İntizâr eylerler seni destin tuta rûz-i cezâ

Ayırma cânândan cânı bırakma elden dâmeni
Sular gibi yüz yere koy kabûl ide Rahmân seni

Elin ola ağyâr ile kalbin de ola yâr ile
Gözün göre eşyâları gönlün ola dildâr ile

Hadd-i hudûdunda karâr eyle sebât ol müstakîm
Râh-i hidâyetde hemân rahm eyleye Zât-ı Kadîm

Şehperin ola şerî’at rehberin ola tarîkat
Fermânın elde ma’rifet göstere kendin hakîkat

Bezm-i muhabbetde var nûr-ı hüdâ nûr-ı dil
Cennet-i gönlündedir kevser-i cân selsebil

Hâline sabreyle sen Yûsuf-ı devr-i zemân
Muhsin sabırda olur gülbe-i dârü’l-emân

Her emrde tefvîz it Hazret-i Hakk’a güzel
Gör ne sürûr bahşeder merhamet-i Lem-yezel

Hâmil-i îmân olan dünyâda görmez safâ
Derd-i derûna devâ hubb-i Hudâ’dır şifâ

Ana babadan rahîm Hazret-i Mevlâ Kadîm
Ashâb-ı emrâzına dermân ider o Hakîm

Her ne dilerse Kerîm sebebini halk ider
Lutf-i Kadîm lutf ider ekdâr-ı kalbin gider

Hakk’ı bilen kullara ilticâlar eylemez
Erham olan Rabb’ıdır gayriye derd söylemez

Hakk’a dayan her zemân gayriye etme gümân
Dergâh-i dârü’l-emân eylemişiz biz îmân

Dildeki nûr-ı hüdâ sana yeter reh-nümâ
Dest-gîrindir Hudâ gayri değil innemâ

Lutfî diler dâimâ Hazret-i Hakk’dan meded
Zât-ı Kerîm kuluna merhameti bî-aded