Zihî sa’âdet ü devlet ki hak tura dâda
Sen ol safâda hemîşe ‘adûların dâda

Eyâ keremleri ‘âm özü hâş u tersâda
Kim öğmeye seni her mü’minân u tersâ da

Hayıf ki şâh uya her bâtıl işli hor yâda
Ki hakdan âdemi kor hem-nişîn horyâda

Ko ‘ayn u elifi mîmi geç hâ elifi sâda
Ger irmek ister isen şol makâm-ı mirsâda

Hemîşe tûbû hayırı idinegör ‘âde
Ki ‘ıyşı kalmadı Nûşirevân’a vü ‘Âd’e

Beni yarın ne ola sin getirdi dün yâda
Ki âhir anı biçer kim ne ekse dünyâda

Cihânda ‘ârif ana dirler ey melik-zâde
Ki geçmeden vire her vârın ey melik zâda

Ger ehl-i ma’rifet îmânı tadını tada
Gerek kim kalmaya nefsânî lezzet ü tada

Kişi niçün zulümât ili yoluna ada
Çü dirler âb-ı hayât arı dirilik ada

Yazık ki bunca gemi gark ola bu deryâda
Reis irişmeye bahrîler ile feryâda

Ra’iyyetini halîfe çü kendi bağdada
Dahi ne rahm ide ağyâr şehr-i Bağdâd’a

Kuşan ‘Ömer bigi ‘adl eylemekde şed dâda
Ko zulmü benzeme zinhâr Emîr Şeddâd’a

Suya dayanup od ölçürme nûş idüp bâde
Şu hâk olanları gör virme ‘ömrünü bâda

Bu köprüden çü geçer her gelen ner ü mâde
Karârı var mı şu mevcin ki nakş olur mâda

Mübeddel it harâbı o milk-i âbâda
Kanı ne kıldı geçen ümmühât u âbâ da

Çü Tanrı fitne didi cümle mâl u evlâda
Ki dünye sevmez olan meyli dahi evlâda

Harâma azıcuk uyan her işde âzâde
Helâl u azı koyan merd olur dil-âzâde

Çü şeyhi kındurur Ümmî Kemâli irşâda
Sefer gamın yiyen uymaya lehv ü ir şâda

Çü çarh atar ecel okun bilişe vü yâda
Hem atısar bize dahi kuruludur yâda