Bu dünyanın misali benzer bir değirmene,
Gaflet onun sepeti bu halk öğünen tane.

Değirmene varırsın değirmenci sorarsın,
Azrail derler imiş o unu öğütene.

Oluk su Hak varlıgı evliyadır çark igi,
Çarkı çarka benzetmiş aferin benzetene.

Ondan o çarkın yeri, o çakıldak ipleri,
Endişendir bulaşık kaygılı perişana.

Gece gündüz öğütür, çakıldak döğer onu,
O gün durur gün bu gün geçti ömür ziyana.

Bu yer altın taş gibi deprenmez kaim durur,
Bu gök üstün taş gibi gerek ki her dem döne.

Bir niceler durmuşlar dün gün nöbet beklerler,
Bir niceler göymezler ün ederler rindane.

Toza bulaşmış yatar yaşı yitmiş kocalar,
Nöbet erse yönelir hem pire hem civana.

O değirmenin tucu, hep o götürür gücü,
İşbu dünya son ucu fena oluyor fena.

O sepet tekneciği sonu ölüm döşektir,
Tane tamam olacak gerek unun dökene.

Unluk sinindir senin, sakın gûr azabından,
Mustafa böyle dedi inanırsan Kuran’a.

Nice bu temsîlleri söyleyesin yürüyüp,
Yûnus sen say edegör derdin için dermana.