Denizler olsa bir kadeh susuzluğum kanmaz benim,
İniltimi yenemezsem, gözüm yaşı dinmez benim.

Yine Mansur kadehini maşuka sundu elime,
Dört yanımda od vurdular, kimse halim bilmez benim.

Yana yana kül olurum sen maşukanın yolunda,
Günde bin kez yanar isem, dosttan yüzüm dönmez benim.

Canım aşkın külüngüne, Ferhat olup tuttum başım,
Nice taşları keserim, Şirin’im hiç sormaz benim.

Gel varalım bizim ile, ta giresin bahçelere,
Mamur olmış bostanlarım, ağyar gülüm dermez benim.

Bizim ilin bahçeleri, durmaz öter bülbülleri,
Açılmış taze gülleri, gülistanım solmaz benim.

Yunus der ki: Ey sultanım, aşk oduna yandı canım,
Versen eğer dermanımı, ayrık canım ölmez benim.