Evvel kadimden geldim yer gök yaratılmazdan,
Arş kürs ve levhi kalem hiç daha anılmazdan.

Dost ile sohbetteydim, içeri halvetteydim,
Adem nice nesnedir, hiç daha anılmazdan.

Yüz bin yiğirmi dört bin canlar canım içinde,
Gizlü Muhammed canı daha içeri bizden.

Hem canlar ona perde, o nur içinde nurda,
Aşk onda kadim olur, canlara ayrılmazdan.

Aşktır Hakk’ın varlığı yer ve gök mamurluğu,
Aşk bizi pertev etti, her biri birimizden.

Evvel Adem yarattı, sonra peygamberleri,
Ahir Muhammed nuru balkıdı içimizden.

Adem atadan beri, veli evliya nebi,
Hak müşerref eyledi Ahmed’i kamu yüzden.

Yetmiş bin yıl önceden yarattı Muhammed’i,
Hak kendi aşık oldu, bahane bir yıldızdan.

O yıldız ki var idi, kandaydı Adem canı,
Ya bunca peygamberler anılmadan ağızdan.

Alimler bunu bilmez, her akıl ona ermez,
Hidayettir Yûnus’a, keşf oldu hacemizden.