Ey garib bülbül diyârın kândedir
Bir haber ver gülizârın kândedir

Sen bu ilde kimseye yâr olmadın
Var senin elbette yârin kândedir

Arttı günden güne feryâdın senin
Âh‐u efgân oldu mu’tâdın senin

Aşk içinde kimdir üstâdın senin
Bu senin sabr‐u karârın kândedir

Bir enisin yok aceb hasrettesin
Rahatı terk eyledin mihnettesin

Gece gündüz bilmeyüp hayrettesin
Yâ senin leyl‐ü nehârın kândedir

Ne göründü güle karşı gözüne
Ne büründü baktığınca özüne

Kimse mahrem olmadı hiç râzına
Bilmediler şeh‐süvârın kândedir

Gökte uçarken seni indirdiler
Çâr‐ı unsur bendlerine urdular

Nûr iken adın Niyâzî dediler
Şol ezelki itibârın kândedir