Gelin bir nazar eylen, n’oldu cihan içinde,
Niceler toprak oldu, bu az zaman içinde.

O taze güller soldu, bülbüller ötmez oldu,
Ata, ana zar oldu kaldı zindan içinde.

Canları oda yandı, kuzuların kurt aldı,
Ardınca baka kaldı zar ve figan içinde.

Ey nice yaranları, hasret kaldı canları,
Meğer ki buluşalar yarın cinan içinde.

O ipek don giyenler, hiç toz kondurmayanlar,
Çürüyüp toprak olmuş tenler kefen içinde.

O gözler ve o kaşlar, o inci gibi dişler,
O tenler ve o saclar yılan çıyan içinde.

Kamu çürümüş eller, o dudak ve o diller,
O sevgili oğullar kalmış toprak içinde.

Bu dünyaya inanma, vefasın bulam sanma,
Ömrün veren ziyana, çoğu pişman içinde.

Dünyayı vefasız bil, aç gözünü yarağ kıl,
Sen dahi olürsün bil, kalma güman içinde.

Yunus söyle sözünü, yavı kıl kendözünü,
Ağardı gör yüzünü, koma firak içinde.