Çark edip durma öyle, maksûda eremezsin;
Yerinde kalmayınca, meyveyi deremezsin!

Varan sebâtla vardı, gidip menzile erdi,
Sen sebât etmeyince, Dost yüzü göremezsin!

Yollar uzun ve yaman, yolcuya azık iman,
İnançla gerilmezsen, Cennet’e giremezsin.

Köprü yıkık, yol bozuk, elden tutan kimse yok,
Çözmüşse Hak örgünü sen onu öremezsin..

Derin dere, sarp yokuş, hak erine hepsi hoş,
Geçmek vazife sana kimseyi yeremezsin.

Varanlar vardı çoktan, varlığa erdi “yok”tan,
Yok olmayınca sen, huzûra yüz süremezsin..!