Gel ey sâlik diyem bir söz ki hakdır
İşidir hakkı şol kim hak kulakdır

Hadîs-i Hakk durur hak söz hakîkat
Eğerçi söyleyen dildir dudakdır

Şular kim geçmedi cân u cihândan
Ne duydu aşkı ne de duyacakdır

Sorarsan hânkâh-ı aşkı zâhid
Makâm-ı âlîdir ulu ocakdır

Münevver olamaz zühdüyle zâhid
Anın yeri karanlık bir bucakdır

Kalanlar zühd ü takvâda mukarrer
Sefer ehli değildir o durakdır

Hümâ-yı aşkı sayd itmek dilersen
Dil-i vîrâneme gel ki yatakdır

Anın aşkında iken gayre bakma
Ki zîrâ âşıkına ol kıyakdır

Şi’âr-ı âşıkı benden sorarsan
Cünûn u âh u vâh u ağlamakdır

Gerekmez âşıka keşf ü kerâmet
Ki âşık olana bunlar tuzakdır

Şerâb-ı aşkı içmiş Sünbülî çün
Ânı mest eyleyen şol son ayakdır