Yüzün âyîne-i âlemdir andan Hakk hüveydâdır
Kamusu mahv-ı Zât’ın cüz’ ü küll hep sende peydâdır

Senin hüsnüne hayrân olmadık kim var şu âlemde
Cemâlin görmeğe hep kâfir u mü’min müheyyâdır

Seni her kim ki inkâr eyleyip tasdîke gelmezse
Tulû’-ı şemsi görmez anasından doğma a’mâdır

Nazar kıldıkça cânlar bahş eder çeşmin Mesîhâ tek
Ne bînâdır ki “mâ-zâğa’l-basar” şânında gûyâdır

Şu kim dâmânını tutdu sana cân ile râm oldu
Makâmı “Kâbe kavseyn” lâne-i rûhu “ev ednâ”dır

Özün her kim ki fânî eyleyip sende bekâ buldu
Vücûdu şübhesiz hem esmâ hem müsemmâdır

Yüzün âyâtını anlar ârif olan ne mushafdır
Anı zâhid ne bilsin nice sûret nice ma’nâdır

Kimin kim rıfk ile aldın elin buldu saâdet ol
Anın kadrin yüceltdin menzili a’lâdan a’lâdır

Eğer buldunsa ey dil yârı hâsıl oldu maksûdun
Ne istersin daha matlûb-ı gayrın sana lâ lâdır

Vücûdun gark-ı bahr-ı vasl-ı yâr et hicrîden kurtar
Ki mahv-ı mahz-ı Zât-ı Mutlak ise işbu deryâdır

Koyup gayrı kuyûdun dilde Mevlâ’yı şuhûd etmez
Tecellî Tûr’una her kim ki çıkmaz sanma Mûsâ’dır

Selâm ey kıble-i cânım sana rûhum mutî’indir
Vücûdum tal’at-ı rûyunla gayrıdan müberrâdır

Hulûsî cezbe-i aşk ile yazdın sen bu güftârı
Şu dem kim bilmez idin nice elfâz nice imlâdır