Sahibil hulleti vettaci fileyletil Miraç
Hazret-i Fahr-i Âlem Muhammed Mustafa ra salavat
Söyleşirken Cebrâil ile kelâm
Geldi Refref önüne verdi selâm
Aldı ol şâh-ı cihânı ol zamân
Sidreden gitti ve götürdü hemân
Bir fezâ oldu o demde rûnümâ
Ne mekân var anda ne arz-u semâ
Kim, ne hâlidir, ne mâli, ol mahal
Akl ü fikr etmez o hâli fehmü hal
Ref’ olup ol şâha yetmiş bin hicâb
Nûr-ı tevhîd açtı vechinden nikâb
Her birisinden geçerken îlerû
Emr olurdu Yâ Muhammed gel beru
Enbiyâ ervâhı karşı geldiler
Mustafâ’ya izzet ikrâm kıldılar
Merhaben bik yâ Muhammed dediler
Ey şefâ’at kânı Ahmed dediler
Her biri kutluladı mi’râcını
Dediler giydin se’âdet tâcını
Göri kim meydan senindir bu gece
Sohbet-i sultan senindir bu gece
Ermedi evvel gelen bu devlete
Kimse layık olmadı u rif’ate
Çün kamusunu görüp geçdi öte
Vardı erişdi ol ulu Hazret’e
Şeş cihetden ol münezzeh Zü’l-Celâl
Bî-kem u keyf âna gösterdi cemâl
Âşikâre gördü Rabb-ül-izzeti
Âhıretde öyle görür ümmeti
Bî-hurûf u lafz u savt ol pâdişâh
Mustafâ’ya söyledi bî-iştibâh
Dedi kim matlûb u maksûdun benem
Sevdiğin cân ile ma’bûdun benem
Gel Habîbim sana âşık olmuşam
Cümle halkı sana bende kılmışam
Ne murâdın var ise edem revâ
Eyleyem bir derde bin türlü devâ
Mustafâ dedi Eyâ Rabb-i Rahîm
Ey hatâ-pûş u atâsı çok kerîm
Ol zaîf ümmetlerim hâli n’ola
Hazretine nice anlar yol bula
Gece gündüz işleri isyân kamu
Korkarım ki yerleri ola tamu
Yâ İlâhî hazretinden hâcetim
Bu-durur kim ola makbûl ümmetim