Namus için kükreyip, vatan için öldüler,
Onlar Gelibolu’da en nadide güldüler,
Kanlı sırttan aşağı, sürünerek geldiler,

O gün yardıma koştu dağın aslanı, kurdu,
“Çanakkale geçilmez” diyordu şanlı ordu.

Gülleler yağıyordu, Mehmetçiğin eline,
O gayret kuşağını doluyordu beline,
Kelime-i tevhitle, girip hücum seline,

Yeşil çimen üstüne uzanan beyaz nurdu,
“Çanakkale geçilmez” diyordu şanlı ordu.

Top, tüfek yoktu elde, kazma, kürek geldiler,
Onlar Çanakkale’de, kandan açan güldüler,
Vatan için çarpışıp, Allah için öldüler,

Savaşın yiğitleri etten, kemikten surdu,
“Çanakkale geçilmez” diyordu şanlı ordu.

“Ya istiklâl ya ölüm” dedi Mustafa Kemal,
Böyle güzel orduya, verir mi Rabbim zeval?
Dalgalan al bayrağım, kanımız sana helâl,

İçimizde tutuşan vatan sevdası kordu,
“Çanakkale geçilmez” diyordu şanlı ordu.