Yüreğinde yoksa, Allah inancı,
Bil ki; budur seni, kemiren sancı.
Ruhunla bedenin, iki yabancı;
Bu çatık çehreyle, bitmez bu yarış,
Sen, sen ol da önce… Kendinle barış.
****
Deryâda bir damla, bu dünya malı,
Nimet ormanında, bir kuru çalı,
Seni teslim almış, bir kahve falı,
Bu karanlık yolda, bitmez bu yarış,
Sen, sen ol da önce… İlimle barış.
****
‘İyi gün dostu’na yaslanıyorsun,
Bedenî hazlarla, süsleniyorsun,
Yalnız, madde ile besleniyorsun,
Mânâdan kaçmakla, bitmez bu yarış,
Sen, sen ol da önce… Gerçekle barış.
****
Ölüm kuşkuları, kalbine sinmiş,
Akıl antenleri, bâtıla dönmüş,
Gönül ekranında, görüntü sönmüş,
Ölümden korkmakla, bitmez bu yarış,
Sen, sen ol da önce… İmânla barış.
****
Fakire verirsin, açarsa avuç,
Yırtık bir elbise, delik bir pabuç.
Bilesin ki; yoktur, fakirlikte suç;
Kulu incitmekle, bitmez bu yarış,
Sen, sen ol da önce… İnsafla barış.
****
Yardım defterinde, kaç öksüzün var?
Kaç yetim giydirdin, bu güne kadar?
Kırkta bir vermekle, servet mi batar?
Zekâttan kaçmakla, bitmez bu yarış,
Sen, sen ol da önce… Borcunla barış.
****
Kapına geleni, savdın başından,
Duygulanmadın mı, o göz yaşından?
Kurtar şu çehreni, çatık kaşından,
Sevgiden kaçmakla, bitmez bu yarış,
Sen, sen ol da önce… Şefkâtle barış.
****
Bak da gör, altına yerler serilmiş,
Üstüne yedi kat, gökler gerilmiş,
Emrine binlerce nimet verilmiş;
Hakk’a kulluk yarışıdır, bu yarış,
Sen, sen ol da artık… Kur’ân’la barış.