Ben dost ile dost olmuşam kimseler dost olmaz bana
Münkirler bakıp gülüşür selâm dahî vermez bana

Ben dost ile dost olayım cânımı fedâ kılayım
Ölmezden evvel öleyim dünyâ bâkî kalmaz bana

Terk eyledim cümle işi Hakk yoluna kodum başı
Dost yüzünü göreliden sabr ü karâr olmaz bana

Ben âşık-ı bî-çâreyem başdan ayağa yâreyem
Ben bir deli dîvâneyem aklım da yâr olmaz bana

Aşk odu yaktı cânımı kimseler bilmez hâlımı
Seçemem soldan sâğımı garet ü âr olmaz bana

Sanmanuz beni deliyem dost bahçesinin gülüyem
Mevlâ’nın kemter kuluyam kimse kıymet vermez bana

Ey bi-çare aşık senün kimden korkar acep canın
Korktuğun da dost olıcak hayf ile kar olmaz bana.

Aşkın ile ben tüterem dayim oturup aglaram
Dahi kime yalvarayam, heman derman sensün bana.

Bülbül oluban öterem dost bahçasında biterem
Gül alıram gül sataram bâğ u bostân olmaz bana

Dervîş Yûnus bir nic’edem fânî cihânı terk edem
Yâne yâne dosta gidem perde hicâb olmaz bana