Bizden selâm götürün ‘gül şehri’nin kızına
Ruhunuzu süsleyin Medine yıldızına
Mecnûn kapının tozu ey Medine Leylâsı Bizim de boynumuzda o sevginin halkası Tatlı dilinle doldun gönlümün peteğine
İstanbul’un bahârı dökülsün eteğine
Şükran’la ışık oldum yüzüne bakmak için
Dağlardan gül şehrine eriyip akmak için
Zehrâ olmuş açıyor ‘gül şehri’nin gülleri
Hasretimi okuyor Medine bülbülleri
Gönlümüzü bıraktık kınalı ellerine
Vedâ ettik hüzünle o şehrin dilberine