Aşk, akıl için bir sırrı kadim;
Maşuk, aşık için bir ismi azim…
Sekerat girdabındaki bir derviş gibi;
Aşık, maşukun adını tespih eder de eder
Ama ne içinde erir ne sonuna erer
Ne onu geçer ne ondan geçer…
Halkın gözünde değersiz bir derbeder,
Akılsız bir meczuptur o
Halbuki uçsuz bucaksız,
Dipsiz kenarsız,
Hadsiz hudutsuz bir alemde
Mahpustur, mahkumdur, mahcuptur o;
Kimse bilmez bilemez…
Aşk, bir kemend-i esaret gibi görünür sana ama
Aslında o madde-i manaya,
Cesedi ruha,
Aklı kalbe,
Görüneni görünmeyene bağlayan bir mirac-ı hürriyettir…
Bir yanın zelil olsa da
Bir yanın azizdir.
Bir yandan yaksa da aşk
Bir yandan serindir.
Tıpkı bir afyon-u manevi gibi
İçine girmekle kalmaz iliklerine siner,
Sonrası bir mevtanın sekerat hissizliği sanki
Artık donsan da yansan da fark yok gibi…
Hâsılı kelam, aşk İlahtan insana lütfedilmiş bir haldir,
Bunun üzerine söylenecek her söz
Ne idüğü belirsiz bir kîl ü kaldir