Peygamberler (aleyhimüsselam) özüyle, sözüyle, duygusuyla ve düşüncesiyle sadık insanlardır. Hiçbir kimse peygamberlere asla yalancı diyememiştir.
Kur’an’da sadıkları tebcil eden (öven) ayetler ve verdiği sözü sadakatle yerine getirerek Uhud Savaşı’nda şehid edilen Enes b. Nadr (r.a.) örneği…
Müşrikler Peygamberimizi (sallallâhu aleyhi ve sellem) hem sadık hem de emin olarak tanıdıkları için Hacerü’l-esved’in yerine konulmasında O’nun (sallallâhu aleyhi ve sellem) hakemliğine razı ve memnun olmuşlardı.
Ebû Süfyan (r.a.) Müslüman olmadan önce, Hirakliyus’a Allah Resûlü’nün (sallallâhu aleyhi ve sellem) doğru ve emin bir insan olduğunu itiraf etmiştir.
“Siz altı hususta bana teminat verin, ben de sizin cennete gireceğinize tekeffül (garanti) edeyim. Konuştuğunuz zaman doğru söyleyin, söz verdiğinizde onu yerine getirin. Size emanet bırakıldığında onu ödeyin. Avretlerinizi sakınıp koruyun, gözlerinizi (harama karşı) kapayın, ellerinizi (haramdan) çekin…” ve “İçinde kuşku uyandıran şeyleri bırak, kuşkusuz bir iklimde yaşa…” hadisleri…
“Daima doğruluğu araştırınız. Doğrulukta helaketinizi görseniz dahi onda kurtuluşunuz vardır.” hadisi ve doğruluğuyla kurtuluşa erdiğini söyleyen Ka’b b. Mâlik’in (r.a.) hikâyesi…
“Doğruluktan ayrılmayınız. Doğruluk sizi iyiliğe, güzelliğe götürür. İyilik de sizi cennete götürür. Bir insan, kendisini doğruluğa alıştırır ve doğruyu araştırırsa Allah katında o kimse sıddîklerden yazılır…” hadisi…