Ben bu yolu bilmez idim ‘aşk gönlüme düşdü gider
‘Aşk elinden derdli yürek kaynayarak taşdı gider

Hani bizden öğüt alan kalmadı dünyâya gelen
Gece gündüz tâ’at kılan o sırâtı geçdi gider

Hep onlar sırâtı geçdi varıp dost iline düşdü
Gönül maksûda erişdi Hazret’e ulaşdı gider

Nefsi doyunca yiyenler kana kana uyuyanlar
Dili gıybet söyleyenler cehenneme düşdü gider

Cehenneme düşen kişi zârılıkdır onun işi
Onulmaz bağrının başı büryân olup pişdi gider

‘Aşk oduna yanmayanlar öleceğin sanmayanlar
Göz açıp uyanmayanlar şöyle gaflet basdı gider

Bu ‘aşk bana bir düş idi Hakk müyesser kılmış idi
Dervîş Yûnus bir kuş idi halk içinden uçdu gider