Hani yağmurlar vardır anne bulutların koynundan süzülen her damla
Susuzluktan kavrulan toprağa bir buse bıraktığı anda şehit şehit kokan güller fışkırtan
Hani anne gonca güller vardır bezm-i elestte verdiği sözün uğruna bir değil bin can feda diyebilen dava erlerinin gönlünde açar solmamacasına yüceler vardır hani anne veraların verasındaki dünyayı gülzar edeceği günün iftirakıyla yanıp tutuşan güneşlere gebe
Ve evlatlar vardır anne gönüllerde güller büyüsün diye gözyaşlarıyla toprağa buse düşüren vaat edilen o nur doğsun için karanlıkları kendi öz elleriyle yırtmaya azmetmiş, gel nidasını duyunca maveradan geride gözü yaşlı ama mutlu analar bırakan ve evladın anne sözünün sahibi çilesinin eri Rabbinin kulu belki darağaçlarının gülü, belki şehadet çınarının garip bir dalı olmaya giderken ardımdan ağlama ve yavrunu son defa kollarına sar, kavuşmak kalacak bir kutlu güne, elimde Hubeyb’ten gel çağrısı var. Hakkını helal et hakkını helal et dönemem anne…
Bastığın topraklar şehadet kokar omzuma yüklenmiş bir kutsal çile
Rabbimin yolunda ölsem ne çıkar hakkını helal et dönemem anne
Hasretin ateşi gönlümü yakar derdimi dökerim bir mahsun güle
Elimde Hubeyb’ten gel çağrısı var hakkını helal et dönemem anne
Bir gece yarısı vurdular beni anlatsa yıldızlar gelse de yine
Dudağımda son söz özledim seni hakkını helal et dönemem anne
Hasretin ateşi gönlümü yakar derdimi dökerim bir mahsun güle
Elimde Hubeyb’ten gel çağrısı var hakkını helal et dönemem anne