Hakka âşık olanların yüzleri hiç gülmez imiş anı dost yâr bilenlerin gayrı dostu olmaz imiş
Didar murat eder kulun Rabbi hasen eder yolun hem uzatır kudret elin bunu gafil bilmez imiş
Nereye baksa dostu görür onla uyur onla yürür her dem içten içe erir bir an mahrum kalmaz imiş
Âşıkın başını ezseler damarda kanın süzseler sağ sağ derisini yüzseler âşık canı ölmez imiş
Kim âşığa hakir baktı anın ahı Arşa çıktı o kul Beytullahı yıktı ebed felah bulmaz imiş
Nurani’nin gönlü hoştur aşk şarabından sarhoştur dostsuz cümle cihan boştur gayrısıyla dolmaz imiş
Hakk ’sız cümle cihan/âlem boştur gayrısıyla dolmaz imiş