Duvarda bir gül sallandı acıyla
Bir Çığlık gibi koparıldı takvimlerden 17 Ağustos
Yerin yüreğine inmişti gök gece yıldızlarını toprağa itiyordu.
Gözyaşı kuşları o geceye açılan ellerden topluyordu son duaları
Sesi titriyordu sokak lambalarının
Banklarda aşklar yağmalanıyordu ve papatyalar şimşek gibi çakılıyordu gecenin içine.
Ağaçların dudaklarından dökülmeye başlamıştı birdenbire feryat meyveleri.
Bir Çınar devrilmezdi hani
Kim demiş öyle bir devrildi ki bir çınar öyle bir vurdu ki yere saçlarını
Öyle bir söküldü ki toprağın başından ve öyle bir saplandı ki bir babanın sırtına
Kucağında evladının ölümü yeşeriyordu.
Koca bir çınar devrildiyse bir ölüm başlamıştır.
Vitrinlerin en arkalarında uyuyakalan yadigâr tabaklar
Paramparça bir gecenin içinde dağılmaya başlamışlardı artık sarsılarak uyanmış annelerin boş kucaklarına duvarların en ağır parçaları vurmaya başlamıştı
Taşlar her bir baharın ortasına basılmak için yağıyordu sanki
Yağmuru ve serçeleri gösteren pencerelerden acıya ve çığlığa bakıyordu o gece
Kapılar sarsılıyor da içeride kaybolan yüzlerin son seslerinden
Vazolar geldikleri yere gönderiyorlardı çiçeklerini yere düşürerek
Saçları gürültüyle kopan kızların aynaya bakacakları günler yerle bir olmuştu
Babalarına terlik taşıdıkları ellerine duvarlar indiğinde bir bohça alev alıyorlardı çeyizlerini
Cayır cayır tükeniyordu güzellikleri eriyip gidiyorlardı taçların dudaklarında
Evine yere düşen perdelerden bulabilmişse bir baba bir ölüm başlamıştır
Merdiven taşlarını eline alıp yıkıntılar arasında çocuğunun ayak izlerini arıyorsa ve yığılmışsa bir deprem gibi tanıyamadığı acının ortasına bir ölüm başlamıştır
Duvar kenarında yatarken sırtını yerin dibine dayanmışsa bir anne iyi ki kızımı dün dizimde uyuttum diye sevinmeye başlamışsa bir ölüm başlamıştır
Kahvaltı sofrasına konacak ekmeğin üzerinde kuşlar ağlıyorsa sofra bezlerinin altında taş kesilmiş genç yüzlerin son ölüm lokmaları duruyorsa yerin gömleğini yırtıyorsa Züleyha feryatları bir ölüm başlamıştır
Daha dün burasıydı misafir odası
Daha dün burasıydı kardeşini bakkala yolladığı yaramazlık kapısı
Daha dün burasıydı annesinden özür dilediği çocuk odası
Düşmekten korkardı gözlerine karanlığı göstermekten korkardı
Herkesin bir anda kopardığı feryattan korkardı
Yüzünün taşa basan öksüzlüğünden korkardı
Yıkılmış testlerin son şarkısından atmayan bir kalbin üzerinde elini kestirip ağlamaktan korkardı.
Sözünü ve yüzünü bir anda ölümün kestiği günlerin içinde kaybolmaktan
Açılmayan kapılara saatlerce ağlayarak vurmaktan korkardı
Babasıyla aynı yaşta bir kız çocuğunun ölümünü görmekten korkardı.
Bir koca Çınar’ın devrilişine şahit olduktan sonra yaşamaktan da korkmaya başlamıştı
Koca bir çınar devrildi bir ölüm başladı
Toprağın şakaklarında bir ölüm başladı