Bu çöllerde, asırlarca susuz kalıp yandık
Kimsesiz garipdik… Yalnız Allah’a dayandık

İnkîlab suyundan doya-doya içip kandık
Onun ışığıyla biz hayat bulup canlandık

Mest oldu, İnkîlabın nuruyla şu gönüller
Tüm nehir, göl ve denizler.. ötüşen bülbüller
Şehadet kanıyla, açıyor laleler, güller
—
Şedaid yol bulup fışkırsa, dönmez iktihamından
Denizler taşsa… tufanlar çevirmez, hiç meramımdan

Fedailik şiar iken, anılmaz başka meşrebler
Ebazer-karı, gayret bekliyor günler… bütün şebler

Yüreklerden zalim-alud inerken perdeler, bir, bir…
Nedir feryadın, ey biçare? Artık, sus… nedir bildir?

Semavi aşiyan tutmuş, saçar bülbüllerin sevda
Bezenmiş nur, bütün alem… neden sensin bugün şeyda?
Düşün, hisset… gönüllerden taşan nurani ilkahı…
Sus… ey, mazilerin biçare mazlum inleyen ahı

Meded bahş Şems-i tabandır. İnkîlab, Ruh-u İslam’a
Gel, ey biçare! Meczubane-şaşkın gel, dönüp-durma

Gönül mestdir, civarım mest, inen Mev’ud-u rahmetten
Fecr-i İnkîlab, atadır… Rıza-i Bar-i izzetten

Çevirdin Cennet-i Firdevs’e… Allah’ım bu sahrayı
Asırlar bekliyorken, el açıp haşmetli ferdayı

Hizbullah’ın isr-i pakinden runuma olur güller
Bağıstan’ı cihad’da terennüm-saz olur bülbüller

Rah-ı şehadet oldu bize, artık, ilahi Gülşen
Alem-i mülk ve ervah, nur-u şehidle oldu Ruşen

Cinanın busitanından, acib ruy-u numadır hur
İmam’ın ruh-u pakinden, temevvüç-saz olurken nur

Temevvüçler saçarken, ürperir ruhum bu haşyetten
Terennümsaz-ı nalanın, lisan-ı feyz-i Rahmetten…