Ah aman ya gül-i gülzar-ı gülistan-ı muhabbet
Fuâdı kâinâtın belde-i mu’cîz-nüvâdır bu
Semâ-paye harem-gâh-ı “Resûl-i Müctebâ”dır bu
Harîm-i ‘arz-ı cennet ravza-i “Hayrü’l-Verâ”dır bu
Sakın terk-i edebden kûy-i “Mahbûb-i Hudâ”dır bu
Nazar-gâh-ı ilâhîdir “Makâm-ı Mustafâ”dır bu

Bu dergâh-ı mu’allâya tevessül eyleyen sâil
Bulur her derdine dermân olur maksûduna nâil
Esâtin-i hikem cümle bu hükme oldular kâil
Bu hâkin pertevinden oldu deycûr-i ‘adem zâil
‘Amâdan açdı mevcûdât dü çesmin tûtiyâdır bu
Medet ya Rabbel Âlemin

‘Uyûn-ârâ-yı ‘âlem tûtiyâ na’leyn-i hâkidir
Bu hadrâ kubbede mahfûz o nûrun cism-i pâkidir
Bütün envâr-i ‘âlem ‘aks-i nûr-i tâb-nâkidir
Felekde mâh-ı nev “Bâbu’s Selâm”ın sîne-çâkidir
Onun kandîlidir hûr matla’-i nûr u ziyâdır bu

Müraccahdır bu hâkin her gubârı kadr u kıymetde
Cilâ-bahş-ı ‘uyûn olmakda iksîre meziyyetde
Bu cây-ı dil-küşânın bir nazîri yok fazîletde
“Habîb-i Kibriyâ”nın hâb-gâhıdır hakîkatde
Tefevvuk-gerde-i ‘arş-ı “Cenâb-ı Kibriyâ”dır bu

Ziyâsı pertev-efşândır bu hâkin mihr ile mâhe
Eder âşıklann da’vet serây-i “lî me’allah”e
Yüzün sür sen de ey Hazmî bu dergâh-ı felek-câhe
Mürâât-ı edeb şartıyla gir Nâbî bu dergâhe
Metâf-ı kudsiyândır bûse-gâh-ı enbiyâdır bu
Medet ya ya Nebiyyallah