Ey benim sultanım özüm
Hicranım çok gülmez yüzüm
Yakub oldu ağlar gözüm
Çağırırım ey dost seni
****
Şimdi cisminden cüdayım
Kurban canım ben fedayım
Yusuf gibi kuyudayım
Çağırırım ey dost seni
****
Kusuruma bakmayın benim, dostlar,
bağışlayın beni.
Ben davullara, bayraklara aldırmayan
bir padişahın yoluna düşmüşüm,
deli divane olmuşum.
Çok uzaklardan yürüyen bir adam gibiyim ben,
çok uzaklardan geçen bir hayal gibi.
Ama yok da sayılmam hani,
var olan bir şeyim ben.
Haydi ben bensiz geleyim,
sen sensiz gel.
Ne varsa şu ırmağın içinde var,
soyunalım iki can,
dalalım şu ırmağa, hadi.
Bu kupkuru yerde yakınmadan gayri ne gördük,
bu kupkuru yerde ne gördük zulümden gayri.
Bu ırmakta ne ölmek var bize,
bu ırmakta ne gam var, ne keder var, ne dert.
Bu ırmak alabildiğine yaşamaktan,
bu ırmak iyilikten, cömertlikten ibaret.
Durma, çabuk gel, gelmem deme.
Ne evet demek yaraşır sana, ne hayır, dostum,
senin şanına sadece gelmek yaraşır.
****
Gezinirim otağında
Ateş yanar şu bağrımda
Musa ile Tur dağında
Çağırırım ey dost seni
*****
Yüzüm gülmez şol dünyada
Kaldım artık ben sılada
Hüseyin’le Kerbela’da
Çağırırım ey dost seni