Yıllarca Mevla’ya yalvardı durdu,
Esen rüzgarlardan Yusuf’u sordu
“Yusuf’um, Yusuf’um nerde ?” diyordu,
Ağlar Yakub ağlar Yusuf’um deyu.

Ben bir Yakub idim, kendi halimde,
Mevla’nın ismi var idi dilimde,
Aldırdım Yusuf’u Kenan ilinde,
Ağlar Yakub ağlar Yusuf’um deyu.
Kaybettim Yusuf’u Kenan ilinde,
Ağlar Yakub ağlar Yusuf’um deyu.

Akardı Yakub’un gözünün yaşı,
“Ah !” çektikçe eritir dağları taşı,

Yusuf’u kuyuya attı kardeşi,
Ağlar Yakub ağlar Yusuf’um deyu.

Attılar kuyuya şehit kastına,
Cebrail yetişti Mevla dostuna,
İhlas ile çıktı suyun üstüne,
Ağlar Yakub ağlar Yusuf’um deyu.

Kenan’ın kurtları toplanıp geldi,
Biz yemedik diye içtiler andı,
Yakub’un feryadı arşa dayandı,
Ağlar Yakub ağlar Yusuf’um deyu.