Bakma kabristanın ancak saha-i medhuşuna,
Dur da bir müddet kulak ver nale-i hamuşuna!
Kalbi hiç benzer mi bak sima-yı heybet-püşuna?
Kim ki dalmıştır hayatın seyl-i çuşa-çuşuna,

Can atar, bir gün gelir, yorgun düşüp aguşuna!
Ey mezaristan, ne alemsin, ne yüksek fıtratın!
Sende pinhan en güzin evladı insaniyyetin;
Senden istimdad eder feryadı ye’sin, haybetin.

Bir yığın göz nurusun, yahud muhammer tıynetin,
Ruh-i pakinden coşan gözyaşlarından milletin!