Nakkaşımız bizi ezel bi levn ü renk yazupdurur
Levh-i gönülden gayrının a canım nakşını hep bozupdurur
Gör aşık nider ten ü canı dün ü gün anı ister anı
Gel gör anı sevenleri a canım dü cihandan bezüpdürür
Yer gök dahi olunmadan “Kalu Bela” söylenmeden
Kendü cemalin görmeğe a canım gözgü bizi düzüpdürür
Bu Eşrefoğlu Rumi’yi aşk deryasının mevcleri
Taştan taşa çala çala a canım mahveyleyüp ezüpdürür